Assassin’s Creed: Syndicate با وعده‌های پر سر و صدای یوبی‌سافت مبنی بر پیشرفت و بازگشت به ریشه‌ها معرفی شد و حالا پس از گذشت چند ماه، شاهد انتشار این نسخه از سری محبوب Assassin’s Creed هستیم. خیلی زود فهمیدیم که ساخت بازی را برخلاف نسخه‌های قبلی، استودیویی به غیر از مونترال بر عهده دارد. آن هم نه یک استودیو، بلکه جمعی از استودیوهای یوبی‌سافت با مرکزیت استودیوی کبک مشغول ساخت این بازی شدند. این اولین پروژه‌ی جدی و کامل استودیوی کبک بود. پروژه‌ای که از همان ابتدا تصمیمی مبنی بر حذف بخش چندنفره در آن گرفته شد و دلیل این تصمیم، تمرکز کامل تیم سازنده روی بخش تک نفره و داستانی بود. با این تفاسیر، امیدواری نزد طرفدارها بیشتر شد تا شاید  Syndicate بتواند سری را به روزهای اوج خود بازگرداند.

ویژگی‌های کاملا جدیدی را ارایه می‌دهد که باعث تفاوت آن با نسخه‌های قبلی شده و سازنده سعی داشته تا بازی خود را به واسطه‌ی این ویژگی‌ها گسترش دهد. ورود به یک دوره‌ی تاریخی مدرن‌تر، ناخوداگاه باعث می‌شود تغییرات بسیاری را در بازی ببینیم. این تغییرات گیم‌پلی بازی را تا حد زیادی تحت تاثیر خود قرار داده و از طرفی ایده‌ی کنترل دو شخصیت در بازی مطرح شده است. اتفاقی که اولین بار در سری رخ داده و در نوع خود جالب است. کم‌کم باید حضور یک شخصیت اصلی شمشیر به دست را فراموش کنیم و به دیدن چند شخصیت تفنگ به دست در راس بازی‌های سری عادت کنیم. اما این به این معنی نیست که در Syndicate مبارزه نفر به نفر فراموش شده باشد و استفاده‌ از سلاح‌های سرد رونق خود را از دست داده باشد. Syndicate شاید مقدمه‌ای برای نسخه‌های بعدی سری باشد و به همین دلیل علاوه بر بعضی ویژگی‌های نسخه‌های قبلی، شاهد اتفاق‌های جدیدی در سراسر بازی هستیم که دید بهتری از نسخه‌های بعدی به ما می‌دهد. اما بحث ما بر سر این نسخه و بررسی آن است. در مطلب پیش‌رو سعی می‌کنیم کمتر به گذشته و حتی آینده‌ی سری اشاره کنیم. مقایسه‌های صورت گرفته در این مطلب (به جز پیشرفت‌ها)، تاثیری روی ارزیابی نهایی ما از بازی نخواهد داشت.

برای مشاهده مطلب به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...